Overleden ADO-fan Dani jongen met een leeuwenhart

Dani was meer dan welkom bij zijn ouders. Het pasgetrouwde stel woonde in de Haagse IJsselsteinstraat. Z’n moeder werkte op kantoor, z’n vader in de bouw. Dani kwam met 28 weken ter wereld in een hechte familie met twee opa’s met een ADO-hart.

Het te vroeg geboren mannetje wakkerde bij iedereen een beschermend gevoel aan. Daar maakte Dani echter, zodra hij de kans kreeg, direct korte metten mee. Vanaf de eerste groep op basisschool de Jonge Wereld maakte hij duidelijk dat hij wellicht wat kleiner was, maar dat hij absoluut niet zielig was. Als hij taken miste door ziekenhuisbezoek stond hij er op het werk in te halen, ook al werd dat nooit van hem gevraagd. Hij dwong respect af maar had, net als iedereen, ook weleens te maken met een pestkop. Toen z’n moeder op school moest komen omdat Dani een plaaggeest, na twee keer waarschuwen, te grazen had genomen, moest ze een trotse lach bedwingen.

Van z’n moeder had Dani z’n geduld, creativiteit en sociale vaardigheden geërfd. Van z’n vader kreeg hij fysieke kracht, doorzettingsvermogen en liefde voor voetbal mee. Vanaf dat-ie kon lopen kwam Dani in het ADO-stadion. Z’n opa’s openden er vele deuren. Onder leiding van zijn vader, die z’n trainer en coach bij voetbalvereniging HMSH werd, ontwikkelde Dani zich tot een leuke aanvallende middenvelder, die later jeugd assistent bij ADO werd.

Techniek
Er volgden goede jaren op het Maris College Bohemen. Dani had veel vrienden die graag over de vloer kwamen. Hij was lief voor z’n zusje en kon op haar rekenen toen er gezeurd moest worden voor een hond. Toen Gio, een zwarte dwergkees, er eenmaal was zorgde Dani ervoor dat de hond ondanks aanvankelijke bezwaren, op de bank mocht en een volwaardig lid van het gezin werd. Dani, die handig met computers was, koos voor een toekomst in de techniek. De bouw zou te zwaar voor hem zijn geweest maar hij vond bij ROC Mondriaan een opleiding die hem als ‘technicus megatronica systemen’ een goede toekomst zou kunnen geven.

Maar het liep anders. Dani, van jongs af aan gewend om alert op z’n lichaam te zijn, wist meteen dat de pijn in z’n kaak foute boel was. Terwijl de kaakchirurg nog dacht met een ontsteking te maken te hebben, wist Dani dat het ernstiger was. Geen klacht kwam over zijn lippen. ,,Ik heb tenminste een kans om te vechten”, zei Dani die genoeg in het ziekenhuis was geweest om te weten dat niet iedereen een kans is gegund. ,,Zonder strijd geen overwinning”, werd zijn motto dat hij op z’n arm liet tatoeëren. Hij haalde z’n rijbewijs en, eerder dan z’n vader, z’n vaarbewijs om met vrienden op een waterscooter over het Gardameer te scheuren.

Dani had een leeuwenhart. Grote kerels zouden bibberen als ze te wachten stond wat Dani moest doorstaan. Dat sterke hart werd ook gezien door het grote toegewijde medisch team van het AMC en het VU die hem behandelden. Dani kende z’n lichaam. Hij kon exact vertellen wat hij voelde en er werd naar hem geluisterd.

Genieten
Ondanks alles kon hij ook genieten. Niet alleen met vrienden op een zonnige camping in Italië. Ook gewoon thuis achter z’n computer. Dani spaarde voetbalshirtjes en die wisten hem te vinden. Vanuit de hele wereld stuurden voetballers en fans hun, soms kostbare, shirtjes toe.

Voetballers van ADO Den Haag belden aan in Wateringse Veld om hem hun tenue persoonlijk te geven. Dani was geliefd. Meerdere keren staken de Haagse supporters hem zingend vanaf de tribune een hart onder de riem. Toen de club hoorde dat het op zeker moment heel slecht met Dani ging werd er een skybox vrijgemaakt. Toen Dani, verzwakt maar vastberaden, het stadion voor ADO Den Haag-Roda JC binnenkwam, stonden duizenden supporters hem zingend, met fakkels, vlaggen en spandoeken op te wachten. Niet alleen Dani kreeg kippenvel.

Dani’s lichaam was óp maar z’n geest was ijzersterk. Hij wilde de club, die ook heftige tijden beleeft, iets nalaten. ‘Zonder strijd geen overwinning’ liet hij op een houten schaal frezen die hij met z’n laatste krachten aan z’n helden op het veld overhandigde. De volgende dag overleed Dani Ebben, thuis bij zijn familie, op 21-jarige leeftijd.

Dani Ebben 1999-2021