Rene’s Column: Over Vd Bergh, kamelen, Fernandez en onsportiviteit

Ik ben een liefhebber van Fernandes. Vooral de groene en de rode. Ik lust er wel pap van. De bruine Fernandez heb ik echter, sinds afgelopen zaterdag, mijn buik van vol. Guyon toonde zich een slecht verliezer door, na het laatste fluitsignaal van  scheidsrechter Wiedemeijer, Frantisek Kubik nog even flink voor zijn poten te schoppen. Een debiele actie van een gefrustreerde speler. Verhoek sprak Guyon hier nog over aan maar deze wist niet hoe snel hij de kleedkamer op moest zoeken, daarbij alles en iedereen negerend, om samen met zijn Rotterdamse maatjes uit te huilen.

Excelsior was die avond het toonbeeld van onsportiviteit. Het gedonder begon al in de 32ste minuut met een uiterst onsympathieke actie van Excelsior speler Jordy Clasie.  Terwijl onze Sloveense grootheid Alexander Radosavljevic  de lucht in ging om een bal op een normale manier weg te koppen, zocht Clasie met zijn voorhoofd overduidelijk de arm van de Sloveen.  Clasie sloeg bewust keihard met zijn harses tegen de elleboog van R(ado) met als doel om hem een kaart aan te naaien. Helaas voor ons trapte, de goedlachse krullenbol, Wiedemeijer erin en kreeg Rado de gele kaart voorgehouden.  Die Clasie moet zich kapot schamen voor dit onsportieve gedrag.

Dan heb je nog Miquel Nelom. Deze back maakte meer indruk met zijn rechtse directe, op de neus van Kubik, dan met zijn voetbalkunsten.  Die arme Kubik sloeg alleen maar vriendschappelijk zijn arm om de nek van Nelom heen en als dank krijgt hij een klap, met een volle vuist, voor zijn harses. Een agressief baasje hoor die Nelom.  Het bizarre is dat deze rode kaart, die Nelom terecht kreeg, door de KNVB is kwijtgescholden. Nelom is uitsluitend bestraft op basis van de waarneming van de grensrechter. Er zijn geen televisiebeelden en Nelom beweert  dat hij niet heeft geslagen. Dit is voor de KNVB reden om de rode kaart kwijt te schelden. Met andere woorden volgens de KNVB, is  de grensrechter  een grote paardelul die, die arme Nelom volstrekt ten onrechte een rode kaart heeft aangesmeerd.  De eerste de beste gewelddadige Rotterdamse gangster met losse handjes is dus, volgens de KNVB, geloofwaardiger dan hun eigen werknemer. Als ik die grensrechter was dan zou ik maar lekker wat anders gaan doen. En Nelom  doet bij deze een gooi naar de titel van grootste leugenaar van Rotterdam en verre omstreken 2010. Dat verbaast me trouwens niks want vanaf het moment dat ik Nelom de grasmat van het Aad Mansveld Stadion zag betreden had ik al mijn bedenkingen.  Nelom is zo’n figuur die vroeger thuis stiekem heel de koektrommel leeg vrat en als zijn moeder dan vroeg: ‘Wie heeft al die koekjes opgevreten?’. Dan zei hij met een stalen gezicht: ‘ik heb geen koekje gezien’.
Als trainer van dit soort randdebielen hoor je ook het goede voorbeeld te geven en niet als een idioot tegen de scheidsrechter tekeer te gaan.  De scheidsrechter uitjouwen is hetzelfde als vloeken in de kerk,  dat moet meneer Pastoor toch weten. En zoiets roepen als: ‘Scheidsrechter wat doe je nou?’, dat is natuurlijk al helemaal uit den boze! De rode kaart voor Pastoor was dan ook volkomen terecht.

In de eerste helft leek het erop dat onze FC nog last had van liters Poolse Wodka in de benen want het voetbal was  allerbelabberds. De tweede helft was voetballend iets beter maar krijgt wat mij betreft qua spanning en amusementswaarde een dikke 10. Het was een wedstrijd die ik niet snel zal vergeten met als hoogtepunten een fantastische redding van onze zwarte panter Gino Coutinho, die met een geweldige zweefduik de bal uit de linkerbovenhoek wist te houden, en die geweldige eerste goal van Kubik. Die eerste goal was echt wonderschoon. Een fantastische steekpass van Ricky vd Bergh die de bal subtiel met de buitenkant van zijn rechtervoet aaide. Bulykin speelde de bal vervolgens  met een bijzonder leep passje op Kubik, die koelbloedig afmaakte. Echt een geweldige goal die mijns inziens onderbelicht is gebleven in de diverse sportprogramma’s.

Ricky vd Bergh stond dus aan de basis van de eerste goal. Dat niet alleen want nadat hij in de ploeg kwam ging er  veel meer dreiging van het team uit. Ricky verdeelde het spel goed en werkte keihard.   Ricky vd Bergh in deze vorm en spelend met deze passie is wel degelijk van toegevoegde waarde voor het team.  Ricky denkt altijd aanvallend en heeft de kwaliteit om medespelers met een lepe steekpass vrij voor de keeper te zetten. Sommige supporters kotsen Ricky uit om wat voor reden dan ook. Waarschijnlijk komt het omdat ze teleurgesteld zijn in Ricky als persoon of als voetballer. Een ding moeten die mensen niet vergeten. Als er iemand graag goed wilt presteren bij FC Den Haag dan is het Ricky vd Bergh. Hij is van kleins af aan supporter van de club en er zullen weinig dingen zijn die een voetballer meer pijn doen als slecht presteren bij de club waarvan je oprecht houdt.

Ik hoop nog steeds dat Ricky zijn kans grijpt en dat wij de komende periode veel plezier van hem zullen hebben.  Sterker nog ik hoop stiekem dat hij alsnog uitgroeit tot een Haags idool. De man die na een seizoen, van het kaliber kut met peren, tot het eind van zijn carrière de pannen van het dak speelt voor onze, en zijn,  grote liefde op voetbalgebied! De man waarvoor tijdens iedere wedstrijd luidruchtig  en langdurig het  ‘we love you Ricky, we do’ van de tribunes komt zetten.  De man wiens naam en rugnummer door de Haagse jeugd met trots op de rug van hun nieuwe groen gele Errea shirts wordt gedragen . Al is het alleen al omdat hij bij goede prestaties, en de waardering van het publiek, het wellicht uit zijn hoofd haalt om naar de zandbak van Qatar te verhuizen.   Ricky is het type dat al heimwee naar Den Haag had toen hij in Almelo woonde. Laat staan als hij in Qatar zit. Ik zie het al voor me Ricky, moederziel alleen, rijdend op een kameel door de woestijn van Qatar. Al rijdend strelen zijn handen liefdevol de bulten van zijn enige vriend in het verre buitenland. De bulten voelen best lekker zacht maar toch veel minder lekker dan de bulten van een gemiddelde Haagse schone. Ricky heeft het  snikheet en verlangt naar een heerlijk ijsje van Florencia. Hij kijkt naar het zand om hem heen. Uit zijn oog vloeit een traan. Hij beseft dat het zand nergens zo mooi is als in Scheveningen.

Zeg nou zelf dat clubkostuum van Qatar SC, de plaatselijke voetbalclub, staat Ricky toch voor geen meter.