Rene’s Column: lachen als een hoer met kiespijn !

We schrijven 9-11-1975. We hadden nog geen mobiele telefoons. Laat staan dat we  konden surfen op het  internet. Desondanks  was het een mooie dag voor alle bewoners van de planeet ,met een groen geel hart ,want hun trots FC Den Haag won die dag met 2-3 van de plaatselijke  FC in Utrecht. De enige speler, uit de huidige selectie, die toen het levenslicht had gezien was Yuri Cornelisse. Yuri liep die dag precies 6 maanden en 1 dag op deze aardbol rond en hield zich waarschijnlijk meer met de borsten van zijn moeder bezig dan met de prestaties van zijn toekomstige club. Bovengenoemde overwinning was de laatste, overwinning in Utrecht, voor de wedstrijd van afgelopen zondag.

Yuri heb ik zondag niet gezien. RA daarentegen wel. Hij kwam met opgeheven hoofd, met een brede glimlach op zijn gezicht  en met de borst vooruit de businessclub van Utrecht binnenlopen. Hij liep er bij alsof hij zojuist een nieuw, meerjarig, contract had getekend als Technisch Directeur bij  FC Den Haag. Iets dat zomaar zou kunnen met een figuur als Dick Vierling in charge. Het is inmiddels geen publiek geheim meer dat Dick een rotsvast vertrouwen heeft in de kwaliteiten van zijn vriend RA. Dit wordt nog eens onderstreept door de woorden van Dick, over RA,  afgelopen week in de Voetbal International. Dick zegt  in VI: ‘Met zijn vakkennis is niks mis’.

Onze TD was dus, samen met vrouwlief, aandachtig toeschouwer in Utrecht. Ik heb me vermoedens dat hij de eerste contractbesprekingen voor het volgend seizoen er al op heeft zitten. Het kan haast niet anders of Raymond moet een tete a tete gehad hebben met Mark vd Maarel, van FC Utrecht, waarin hij hem heeft gevraagd om Ahmed Ammi op te volgen als rechtsback van Den Haag. Vd Maarel deed er alles aan om Den Haag in de eredivisie te houden. De kroon op zijn werk was een schitterende assist op Danny Buijs, na een mooie voorzet van Verhoek. Mark lag de lederen knikker panklaar,  voor Danny, neer. Voordat vd Maarel zijn volgende assist kon geven werd hij helaas door Ton du Chatinier naar de kant gehaald.

Het tweede doelpunt was, hogeschool, countervoetbal van ongekende schoonheid. Via een onderschepping kwam de bal, na een combinatie over 5 schijven waarbij de bal 1 keer werd geraakt, bij Lex Immers terecht. Lex gaf een wonderschone, splijtende, pass dwars door het hart van de Utrechtse verdediging op Wesley Verhoek. Wesley was op volle snelheid en tikte de bal door de (sate)stokken van Utrecht doelman Vorm, die alles behalve in vorm was.

Wie de afgelopen week wel in vorm was, is Pascal Bosschaart. Bosschaart speelde al goed tegen Ajax en excelleerde afgelopen week  ook al op de ladiesnight. Hij  flaneerde  als een ware beachboy, die zo uit Baywatch is weggelopen, half naakt over de catwalk en liet hierbij de harten van de haagse ladies sneller kloppen. Bij sommige dames verscheen, spontaan, het schuim op de bekken en bij andere liep zelfs het vocht uit de broekspijpen. Ook dames met combinaties van de 3, bovengenoemde, symptomen zijn gesignaleerd.

Maar ook voor de mannelijke fans  had Pascal afgelopen week heel wat in petto. Want tegen Utrecht speelde hij een geweldige partij! Pascal had in meerdere opzichten het licht gezien. Zo nam hij geen corners meer en speelde hij simpel. Dit kwam zijn spel overduidelijk ten goede.Daarnaast organiseerde hij, fanatiek coachend, de verdediging en bracht hij rust. Pascal was voor mij een van de uitblinkers net als Toornstra, Kum en Coutinho.

Coutinho liet zien over katachtige reflexen te beschikken. Als je dit bekijkt in relatie tot zijn geringe lengte van 1.80 en zijn donkere huidskleur dan kunnen we stellen dat er een nieuw Haags, zwart, pantertje is geboren. Kijk je echter naar zijn sprongkracht en lef dan doen we Gino hiermee tekort en is hij een volwaardige zwarte panter. Een andere overeenkomst tussen Gino en de panter is rust. Ook de panter bewaart zijn rust tot het moment zich aandient dat hij zijn prooi gaat bespringen. In het geval van Gino de bal. Totdat moment coacht hij, rustig, zijn verdediging en voetbalt hij goed mee. Een wereld van verschil met de zenuwachtige en onzekere B. Ditewig.  Tel hierbij op zijn goede spelhervattingen en het lijkt mij duidelijk wie er tegen NEC onder de lat hoort te staan. Gino heeft, net als in de wedstrijd tegen NAC, grote indruk op mij gemaakt. Ik vind het dat ook ongelooflijk dat de technische staf, inclusief keeperstrainer Rene Stam,  wekenlang de voorkeur heeft gegeven aan een grabbelaar als Ditewig.  Het zoveelste geval van vriendjespolitiek of een kwestie van onvermogen inzake het herkennen van keeperstalent?

De trainerswissel bij Den Haag werpt, tot nu toe, in ieder geval zijn vruchten af. We hebben de ploeg,  al 2 wedstrijden achter elkaar, met passie en haagse bluf zien spelen en dat is dit seizoen nog niet eerder gebeurd. Bovendien waren dit ook nog eens  twee loodzware wedstrijden. Want zowel Ajax thuis en Utrecht uit staan meestal garant voor een kansloze verliespartij. Het feit dat we nu 3 punten pakken, in deze wedstrijden, maar er 6 hadden verdiend zegt genoeg. De spelvreugde is terug en de spelers gaan weer voor elkaar door het vuur. De manier waarop de Haagse treffers, met de complete reservebank, werden gevierd was veelzeggend.

En TD Atteveld? Die zat erbij en keek er naar, lachend als een hoer met kiespijn!