Rene’s Column: Afscheid van een entertainer

“Do you come from a land down under?
Where women glow and men plunder?
Can’t you hear, can’t you hear the thunder?
You better run, you better take cover”

De hele tent zingt, uit volle borst, bovenstaande tekst,  het refrein, van het nummer  ‘Down under’ van de Australische groep ‘Men at Work’.  De microfoon is in handen van een man met een stoere baard en getatoeëerde armen.  Op zijn hoofd heeft hij een grote cowboyhoed.  Aan zijn voeten zitten krokodillenleren laarzen. Gemaakt van een krokodil die hij eigenhandig, met zijn blote klauwen, heeft koud gemaakt. Zijn romp is gehuld in een gilet van kangoeroeleder. Uiteraard gemaakt van een kangoeroe die hij zelf heeft afgeschoten.  Iedere week schiet hij wel een paar van die beesten neer want in huize Bosschaart is men dol op kangoeroe biefstuk. Bovendien is jagen altijd al zijn hobby geweest. Vroeger jaagde hij op vrouwen,  in  het nachtleven van Rotterdam,  tegenwoordig op kangoeroes.  Het kan verkeren. Het is overduidelijk voor alle aanwezige. Deze ‘ jongen’ is duidelijk niet over een nacht ijs gegaan en heeft zich goed voorbereid op zijn buitenlandse avontuur. Intimi weten dat hij gedurende zijn vakantie, iedere dag,  Crocodile Dundee heeft zitten kijken. Deel 1, 2 en 3, soms wel twee keer op een dag.  Hij kon er geen genoeg van krijgen.

Het publiek, in de grootste karaokebar,  van Sydney is zichtbaar onder de indruk van de performance en de zangkwaliteiten van de nieuwste aanwinst van de plaatselijke FC.  Zodra zijn eerste nummer erop zit neemt hij het woord. Hij bedankt de aanwezige supporters voor hun support tijdens zijn debuut, als laatste man van Sydney FC, eerder die dag. Hij bedankt de wasvrouw, die er voor heeft gezorgd dat zijn shirt zo lekker rook voor de wedstrijd. Hij bedankt de terreinknecht, die het gras zo fantastisch heeft gemaaid en de lijnen zo mooi strak heeft getrokken. Hij bedankt de kok voor de heerlijke sportmaaltijd voor de wedstrijd. Die alligator van de BBQ was picobello, medium, gegrild en lekker licht verteerbaar. Dat is even wat anders dan die Sate Kambing,  van Haagse Lonny, waar je soms je tanden op stuk beet.

Hij bedankt de twee Thaise masseuses, in dienst van Sydney FC, voor de heerlijk ontspannende ‘Body to Body’ voor de wedstrijd. Terwijl hij dit zegt denkt hij bij zichzelf: ‘die Thaise tieten  die over je lijf rollen, en van top tot teen alles losmaken, daar kunnen die  Govert de Kramer en Edwin Coret nog een puntje aan zuigen. ‘Tenslotte bedankt hij zijn trainer en zijn medespelers omdat hij geen corners hoeft te nemen. Het is een publiek geheim dat Pascal nog steeds een trauma heeft overgehouden aan die vervelende trainer, met de initialen RA,  die hem tot cornerspecialist van Den Haag had gebombardeerd. Zijn eerste speech in Sydney lijkt op zijn laatste speech in Den Haag. De speech op het ‘Heldenplein’, waarbij Pascal iedereen heeft bedankt die werkzaamheden heeft verricht op de ‘achtergrond’. Pascal Bosschaart is een voetballer die altijd aan andere denkt, dat siert hem.

Na afloop, van zijn eerste karaoke-optreden in Sydney,  gaat hij met alle fans op de foto.  Uiteraard niet voordat hij nog een nummertje heeft gezongen.  Hij kiest voor zijn favoriet: ‘Jij denkt maar dat je alles mag van mij’ van Fransje Duijts.  De tent ontploft! Pascal Bosschaart schrijft geschiedenis. Hij is de eerste Nederlandse voetballer/zanger die, in een bomvolle tent,  alle  Australiërs  een polonaise laat lopen terwijl ze luidkeels meezingen met een Hollandse smartlap.
Zelfs de vijf aanwezige Aboriginals, getooid in adamskostuum  met alleen een Sydney FC sjaal om hun hoofd gebonden, sluiten aan in de polonaise. Drie van hen houden een, zojuist afgeknalde, alligator boven hun hoofd waar het bloed nog uitdruipt. De andere twee blazen op hun didgeridoos mee, op de klanken van Frans Duijts, alsof hun leven er van afhangt.  Uiteraard loopt Pascal, als geboren ‘ captain’, zelf voorop in de polonaise.  Of het nou in de strijd is of in de polonaise, het zal hem worst wezen, Pascal gaat altijd voorop. Pascal  Bosschaart verrast Sydney. De Australische krant  ‘Sydney Morning Herald’ kopt de dag na zijn debuut: ‘nieuwe speler Sydney FC, Pascal Bosschaart, is  een kruising tussen Franz Beckenbauer en Lee Towers’.

Pascal Bosschaart, de man van de verrassing.  Ook op 29-05-2011. ADO en FC Groningen leveren een titanengevecht om een Europees ticket. Een strafschoppenreeks moet gaan uitmaken wie Europa in gaat. Pascal Bosschaart loopt met de bal onder zijn arm naar de stip. De man die in 351 wedstrijden, in het betaalde voetbal, niet wist te scoren. De man die, volgens mij, zelfs op een training nog nooit heeft gescoord. Die Pascal Bosschaart moest ons dus Europa in gaan schieten.
Ik dacht bij mezelf: ‘Oh mijn god, daar gaan we’, maar Pascal nam die middag een strafschop waar iedere penaltyspecialist zijn vingers bij af zou likken. Pascal Bosschaart nam namelijk de perfecte strafschop en schoot, mede daardoor, Den Haag Europa in. Pascal Bosschaart, de man van de verrassing!

Door het vertrek van Pascal Bosschaart verliest ADO Den Haag een van de meest sympathieke spelers uit het betaalde voetbal.  Een onwijs aardige gozer die altijd voor de supporters en voor zijn medespelers klaar stond. Een gangmaker, een zanger, een geweldig spreker en een strafschoppenspecialist. Pascal Bosschaart, de voetballende entertainer, heeft ons verlaten.

Rene

GGH-presentator Jeffrey Huf wil ook graag het woord richten tot Pascal. Speciaal voor hem heeft Jeffrey een, spraakmakende, videoboodschap ingesproken.