Brother’s column: WEG MET DE VERDEELDHEID!!

Na alle terreurdaden van de afgelopen dagen wordt het dramatische schouwspel in Groningen weer even op zijn plek gezet. Natuurlijk baal ik -en vele met mij- er flink van over het vertoonde schouwspel maar ik neem aan dat we dan weer beseffen dat het ‘maar’ een spelletje is. Weliswaar een spel dat ervoor zorgt dat ik al tientallen jaren mijn club volg. Je kan dus spreken over een intense liefde met alles wat er bij komt kijken. Dat de liefde niet altijd van twee kanten komt. Afgelopen zondag heb ik mijn liefde zitten bekijken en ik zag nogal wat gebreken….

Je wilt als supporter kijken naar een team waar je trots op bent. We hebben geen miljoenen te besteden dus moeten we het doen met spelers van mindere kwaliteit. Daar verlang je wel van dat je na afloop het gevoel hebt dat ze er alles aan hebben gedaan om een goed resultaat te halen en dat ze het Haagse shirt waardig zijn. Ik las de afgelopen dagen berichten van mensen die schreven dat dit het slechtste team is wat ze ooit hebben gezien, maar geloof mij; in de begin jaren tachtig en later in de jaren negentig hebben we het vele malen slechter gezien en ook regelmatig in een akelig leeg stadion.
Maar het knaagt aan mij dat sommigen wel 100% geven op het moment dat er opstootje in het veld plaatsvind, maar als een halfzacht ei het duel ingaan op momenten dat het er om gaat. Bij andere teams met lagere begrotingen en minder bekende spelers zie ik wel de bereidheid om totaal kapot van het veld te stappen, waardoor we nu op een penibele plek staan.
Wie is hier schuldig aan? De kwaliteit en mentaliteit of juist gebrek daaraan van de spelers? De trainer, die eindverantwoordelijk is van deze groep of de beleidsbepalers, die de groep samenstellen waarmee Groenendijk het moet doen of de supporters, die de lat te hoog hebben gelegd, na vorig jaar de Play-offs te hebben behaald.

Wat mij opvalt is de verdeeldheid in alle geledingen van de club. In de commentaren op sociaal media. Moet Groenendijk het veld ruimen? Persoonlijk vind ik dat hij wel wat krediet verdient na zijn eerste anderhalf jaar al vind ik zijn recentelijke keuzes wat betreft de tactiek en opstelling vaak niet logisch maar dat terzijde. Immers verdient -vind ik- ook wat meer krediet. Hij is eigenlijk Immers een supporter die in het veld staat maar heeft helaas niet meer de power van drie jaar geleden, maar krijgt online de volle laag als de bal ongelukkig via zijn lichaam over de lijn gaat. Maar ik geloof oprecht dat Lex doet wat hij kan en het hem ook pijn doet hoe we nu presteren.
Typerend was zelfs de verdeeldheid bij onze doelman, waarvan zijn bovenlichaam blunderde en de onderkant meteen een schitterende redding verrichtte, waardoor de 2-0 vlak voor de lijn bespaard bleef.
Verdeeldheid vaak op de tribunes in de thuiswedstrijden, waar de fanatieke aanhang ook in tweeën gesplitst is op twee tribunes en onderling ook niet altijd wil zingen als een ander groepje daarmee begint.(???)
Verdeeldheid als het gaat over onze rechts- of linksbuiten in de persoon Becker, wilt hij de bal nu in z’n voeten of diep en die ervoor zorgt zelfs dat in de meest saaie wedstrijden families en beste vrienden verhitte discussies met elkaar krijgen over zijn optreden. Dat er kritiek op hem is heeft trouwens niets te maken met het feit dat hij uit de hoofdstad komt zoals ik wel eens lees. Per slot van rekening waren in het verleden ook enkele hoofdstedelingen erg populair bij de harde kern ( modelprof Heini Otto, Pitbull Post en natuurlijk oud-voorzitter Dé Stoop) . Bij Becker gaat het puur om zijn houding, aldus ondergetekende..

Wat ongetwijfeld zal helpen, is dat in deze lastige situatie maar één ding helpt; ( ik zal niet schrijven ‘de neuzen dezelfde kant op’ ,dat klinkt niet bij ons) maar; MET Z’N ALLEN ACHTER DE CLUB GAAN STAAN! En dan echt als een twaalfde man die niet na twintig minuten “VOET-BAL-LUH” gaat jengelen als het even niet loopt, want je ziet de spelers dan nog meer verkrampen. Probeer het team aan te jagen en mocht het dan alsnog niet lukken, dan hebben wij in ieder geval gedaan wat we konden. Enkele wedstrijden geleden speelden we tegen VVV thuis en bij een 2-3 stand in het Haagse kwartiertje viel het tot mijn verbazing gewoon helemaal stil op de tribunes! Op zulke momenten moet het verbaal gaan stormen! Jaag, schreeuw, zing , duw ze naar voren! Juist dan moeten we ons laten gelden!
Bij uitwedstrijden lukt het als supporter ook om een eenheid te zijn (respect voor de 140 afgevaardigden zondag), en dat besef moet er elke wedstrijd bij iedereen zijn die DEN HAAG een warm hart toedraagt, van supporter tot speler.
En net als een geliefde die je aan het hart gaat, die laat je ook niet links liggen als ze wat gebreken vertoont, maar heeft ook even een duwtje nodig om overeind te krabbelen. Zoals ook de club waar ik gek van ben.

WE’LL SUPPORT YOU EVER MORE…!!!

BROTHER