Rene’s Column: Bedankt meneer en mevrouw Van der Heijden

21 juli 2011, ADO Den Haag speelt een Europa League wedstrijd tegen FK Tauras. Tien minuten voor tijd mag Jaap van Duijn, ook wel Japie genoemd, invallen. Japie is een voetballer uit Katwijk wiens kapper zich heeft laten inspireren door Oboema uit Jiskefet. Tot 21 juli 2011 had niemand, in Den Haag, ooit van Jaap van Duijn gehoord. Japie had iets magisch want toen hij binnen de lijnen kwam sloeg heel het stadion op tilt. 10 minuten lang, vanaf zijn invalbeurt tot het laatste fluitsignaal, zong het volledige stadion: “Alle ballen op Japie!” Dit werd afgewisseld met: “Japie, Japie, Japie!” Japie werd toegezongen alsof de nieuwe Messi zojuist de grasmat van het Kyocerastadion had betreden maar niets was minder waar. Japie kon namelijk nog geen bushokje passeren, althans niet met de bal aan zijn voet.

Toch is er op 21 juli 2011 een nieuwe Haagse cultheld geboren. In de dagen na zijn debuut kwamen er al snel Japie T-shirts, en Japie pruiken, op de markt. Iedereen wilde Japie zijn. Je suis Japie! Japie moest de groupies, in het Haagse uitgaansleven, van zich afslaan. Plotseling haalden alle chicks hun neus op voor mooi- boys, als Wesley Verhoek en Tjaronn Cherry, want Japie was hun prooi.

21 juli 2011 is een dag die ik nooit meer zal vergeten. Als ik aan die dag denk dan denk ik aan de buikpijn die ik had van het lachen. 15.000 supporters die 10 minuten lang een voetballer toezingen alsof het de allergrootste voetbalheld uit het heelal is. De realiteit is dat Japie misschien drie balcontacten in het shirt van Den Haag heeft gehad, waarvan een goed. Japie kon niet voetballen, Japie maakte geen goals maar toch was het debuut van Japie verreweg het allermooiste debuut dat ik een speler ooit heb zien maken! Ik was er dan ook van overtuigd dat niemand dit debuut ooit zal overtreffen.

14 februari 2016 Excelsior tegen ADO Den Haag. ADO staat met 2-1 achter. Spits Dennis van der Heijden komt, 13 minuten voor tijd, in de ploeg voor Vito Wormgoor. Niemand in de Eredivisie heeft ooit van Dennis van der Heijden gehoord. Een ding viel mij gelijk op, Dennis van der Heijden heeft niet de mooie krullen die Japie wel had. Had ja want Japie is naar de kapper geweest. Dennis van der Heijden ziet er ook niet uit als een Haags schoffie. Dennis van der Heijden heeft het uiterlijk van de ideale schoonzoon.

Een ideale schoonzoon die ADO Den Haag van de ondergang op Woudestein moet redden. Dennis stond amper een minuut in de wei en haalde, uit een onmogelijke hoek, gelijk de trekker over. Hoppa 2-2, het was zijn eerste balcontact. Dennis is duidelijk van het type niet lullen maar poetsen. Een soort Lucky Luke, schiet sneller dan zijn schaduw, maar dan op het voetbalveld. De blik in zijn ogen sprak boekdelen, nog nooit was de wil om te winnen zo duidelijk af te lezen in een blik.

Dennis gaf het goede voorbeeld door voor ieder duel te strijden alsof zijn leven er vanaf hing. Alsof deze strijdlust een virus betrof stak hij zijn ploeggenoten aan. Onze 18-jarige ideale schoonzoon nam heel de ploeg op sleeptouw. Dit leverde al snel resultaat op want Dennis haalde, na een goede assist van Mike Havenaar, wederom de trekker over. Hoppa 2-3!

Ik kan me niet herinneren dat ik zo hoog ben opgesprongen van mijn leren bank. Mijn buren kunnen zich niet herinneren dat ik ooit zo hard geschreeuwd heb sinds het verbreken van de relatie met mijn ex. Dennis rende naar het uitvak, gevuld met vierhonderd groen gele ponchos, en balde zijn vuist! Het was de mooiste gebalde vuist die ik ooit heb gezien. De gebalde vuist van een 18 jarige jongen, een killer, een winnaar, die zich nog niet helemaal realiseerde dat hij de 400 aanwezige Hagenezen, en alle overige Den Haag supporters, zojuist op een valentijnsdagorgasme heeft getrakteerd dat zijn gelijke niet kent.

Den Haag won de wedstrijd dankzij Dennis van der Heijden. Dennis die vandaag weer gewoon om 8.30 uur in de schoolbanken zit voor zijn studie Management en Detailhandel. Dennis die iedere vrijdag in zijn blauwe Gammasweater, met zijn blote mannen klauwen, de vakken van de Gamma staat te vullen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.

Na het laatste fluitsignaal werd Dennis, door zijn ploeggenoten, vooruit gestuurd naar het uitvak om het feest met de Den Haag supporters te vieren. Vierhonderd groen gele ponchos die een diepe buiging maakten voor een nieuwe Haagse held. Vierhonderd groen gele ponchos die uit volle borst zongen: “Vd Heijden TeTeTe, Vd Heijden TeTeTe!” Ik kan mezelf niet herinneren dat het kippenvel ooit zo diep op mijn armen stond.

Beste Dennis, ook al heb je niet zulke mooie krullen als Japie van Duijn had, jouw debuut was voor mij het mooiste debuut dat ik ooit heb meegemaakt. Jouw debuut is niet alleen het mooiste ADO debuut. Jouw debuut is ook het mooiste debuut ooit in de Eredivisie. Ik wil jou, en uiteraard ook mijn vriendin, bedanken voor de meest prachtige valentijnsdag uit mijn bestaan.

Dit was een valentijnsdag zoals valentijn bedoeld is. Een dag van liefde, liefde voor een nieuwe Haagse held! Maar goed ik wil niet alleen jou bedanken maar ook jouw ouders want zonder hun was dit niet mogelijk geweest. Als zij jou niet gemaakt hadden dan hadden we waarschijnlijk verloren van Excelsior en was mijn valentijnsdag helemaal naar de klote geweest. Bedankt meneer en mevrouw Van der Heijden!

Come on The Hague

Rene

U kunt nu ook via Twitter reageren: GGH Twitter of Twitter Rene

Klik hier om meer column’s van Rene te lezen