Column In de Hekken: Tommie

Tom Beugelsdijk. Beter bekend als Tommie, want dat bekt toch wat lekker dan Tom en laten we wel wezen: Tommie is ook meer Tommie dan wie dan ook. Tommie van Sesamstraat is er niets bij. Zet honderd willekeurige Nederlandse mannen bij elkaar in één ruimte, vraag een willekeurig persoon om de man aan te wijzen die Tommie heet en verdomd, binnen tien seconden is het raak.

Tommie staat sinds een maandje bekend als de man die voor tomaat werd uitgemaakt en in plat Haags reageerde met ‘rustaaaaagh’. Omroep West nam het hilarische interview met de goedlachse Hagenaar af en scoorde op internet een hit. Zelf begreep ik er niet zo veel van. Natuurlijk, ik zag ook wel dat het een grappig filmpje was en ja, ook ik moest toch wel even grinniken om het beeldfragment, maar dat het zo’n grote internetsensatie zou worden had ik nooit gedacht. Je gaat dan nadenken. Hoe kan zo’n fragment nou zoveel losmaken? Wat is er precies zo leuk aan deze Hagenees? Waarom wordt een interview met Beugelsdijk door de gemiddelde Nederlander vaker bekeken, dan een filmpje van Ronaldo’s hattrick tegen Espanyol? En na die laatste vraag zag ik het licht.

Het antwoord op bovenstaande vraag is vrij voor de hand liggend. Wij kijken liever naar een interview van Beugelsdijk dan naar de drie doelpuntjes van Ronaldo, omdat we het wel een beetje zat zijn met z’n allen. Ik begin langzamerhand een beetje het vermoeden te krijgen dat we het gedrag van mannetjes als Ronaldo een beetje ergerlijk beginnen te vinden. Ronaldo is naast lingeriemodel, hoofdrolspeler in zijn eigen film en professioneel ijdeltuit in zijn vrije tijd de linksbuiten van Real Madrid. Misschien wist u dat niet, maar echt: Ronaldo verwierf zijn beroemdheid als linksbuiten. Een linksbuiten die tijdens het WK in Brazilië zijn persoonlijke kapper liet overkomen, zodat de haartjes van madame ook na de rust gewoon perfect zaten. Leg diezelfde Ronaldo nou eens naast Tommie Beugelsdijk en vergelijk ze nou eens niet op voetbalkwaliteiten, maar op bar-kwaliteiten. Met wie zou je liever een biertje drinken, een ras-Hagenees die op vrijdagavond stamppot van zijn moeder eet of een Portugees die zijn ballen laat insmeren met olie afkomstig van de lever van een drachtige Afrikaanse olifant? Ik had m’n keuze snel gemaakt. En het is niet alleen Ronaldo. Ook Messi, met zijn koorknapen hoofd, begint zo af en toe onze strot uit te komen. Waar Ronaldo vaak pedant en arrogant is, zegt Messi meestal niets. Vergelijk het een beetje met wat Phillip Cocu vorig jaar deed. Emotieloos in de camera staren en dan de ene nietszeggende quote na de andere braken, met als grootste verschil dat Cocu dat slechts één seizoen volhield en Messi dat nu al zo’n tien jaar doet. Chapeau.

We kunnen het ook op lager niveau gaan zoeken trouwens. Niet alleen Ronaldo en Messi komen onze strot vaak uit, ook spelers uit de Eredivisie halen ons soms het bloed onder de nagels vandaan. Misschien weet u al welke kant ik op wil, maar mocht dat nog niet zo zijn dan komt hier een kleine test. Sluit uw ogen en bedenk welke speler in de Eredivisie uw het meest tegenstaat. Kleine hint; als de speler waar u aan dacht ooit geprobeerd heeft met een denkbeeldige mitrailleur het publiek in de Kuip dood te schieten, dan zit u goed. Colin Kazim-Richards, een spits die overal mislukte en dan, als hij door Feyenoord in de armen wordt gesloten en de kans krijgt om te spelen na een doelpunt het hondstrouwe Rotterdamse publiek neerschiet. Dan zit er iets niet goed. Zoiets zie je Beugelsdijk niet doen. Die scoort, rent richting de tribune en zal vijftig keer het embleem van ADO kussen om daarna zijn middelvinger naar die Chinees in de skybox op te steken. De pleuris voor die loempiavouwer, dit is Den Haag!

Wat ik maar aan wil geven is dat wij hunkeren naar types als Beugelsdijk. Eigenlijk doen we dat al decennia lang. Het zoeken naar niet te temmen leeuwen die, in een wereld van ego’s en zakkenvullers, hun tegendraadse gebrul maar wat graag laten horen. René van der Gijp, Martin Drent, Sjaak Polak en nu dus Tommie Beugelsdijk; voorbeelden van bewaarders van een stukje voetbalcultuur dat langzaam verdwijnt.

Tommie heeft slechts een valkuil: hij is te sympathiek. Tommie deed voor zijn beruchte interview met Omroep West, al eens iets voor VI Oranje. Een rubriek die volgens mij ‘de Tip van Tom’ heette. Een schijtlollig item waarin Beugelsdijk iedere keer een tip gaf over voetbal of het leven in het algemeen. Binnen vijf uitzendingen werd het item uit de show geschrapt, na kritiek van Johan Derksen. En daar ligt juist het gevaar van Beugelsdijk. Hij doet aan alles mee. Zet een camera voor hem neer en hij kan geen nee meer zeggen. Laatst kreeg Omroep West (daar heb je ze weer) hem zo ver om ouderwets te hakken op een hardstyle nummertje. Lollige tv weer, maar ik ben bang dat dit meteen ook de ondergang gaat worden voor Tommie.

Ik ben zo bang dat Tommie zich laat meeslepen in de gekte van de tv- wereld, en uiteindelijk een parodie zal worden van zichzelf. God, ik hoop het niet zeg. Laat deze man alsjeblieft niet te vaak op tv verschijnen, maar geef hem ruimte wanneer Nederland er weer aan toe is. Laat hem aan het woord als El-Ghazi weer eens rare gebaartjes doet als hij heeft gescoord, laat hem aan het woord als Kazim-Richards weer eens een bidonnenrekje door tweeën heeft geschopt en laat Beugelsdijk helemáál aan het woord als Ronaldo weer eens met ontbloot bovenlichaam op de V&D Scheurkalender van 2016 staat. Want Tommie is wat wij als liefhebbers nodig hebben.