Nadat ik ruim twintig minuten zat in te kakken bij de wedstrijd tegen VVV, kwam er na de eerste goal van Den Haag ineens een kentering in de wedstrijd. Alsof plotseling de dozen van hun voetbalschoenen verdwenen waren, zo makkelijk konden de spelers elkaar en de weg naar de goal vinden. We zagen weer een team dat we ook de eerste minuten in Maastricht zagen, toen we al na vijf minuten met 0-3 voorstonden.
En natuurlijk was de druk minder groot dan de afgelopen weken of de komende wedstrijden in de play-offs, maar dit was wel een goede generale repetitie met een tegenstander die al na één keer blaffen gewillig op de grond lag te spartelen.
Vaak heb ik de afgelopen weken al de vraag moeten beantwoorden wat dit team in de Eredivisie te zoeken heeft. Maar ik hoef hen alleen maar op het vorige seizoen te wijzen. Toen het lelijke eendje van de play-offs iedereen verraste en heel Breda vierde feest. Een ploeg die met Gods gratie nog net aan het voetbal-nagerecht mocht deelnemen. De gedoodverfde favorieten uitschakelen, promoveren en een jaar later alweer verzekerd van nóg een jaartje Eredivisie. Zo kan het ook lopen.
Maar Hagenezen zijn vaak sceptisch. Eerst zien dan geloven. De ene week wordt de vlag uitgehangen maar na een nederlaag zijn de bekende en onbekende (en die zijn dan wel weer wél humoristisch) ziektes niet aan te slepen in de commentaren op de ploeg, de trainer of op de club. Een Den Haag-supporter sleept dan ook een aardig voetbaltrauma met zich mee. Menig supporter heeft al een tribunebrand, degradaties, bijna faillissementen, boetes, straffen en een hoop gekkigheid met de club meegemaakt.
Daarom zal het ook zo mooi zijn als er bij deze play-offs wel iets heel moois zou gebeuren. Met Luka Reischl die met zijn precisie maar weinig kansen nodig heeft om te scoren. Met een dirigent Jari Vlak erachter die hem als geen ander kan bedienen. Met de terriër Illaijh de Ruiter achterin die je in één duel minimaal vier keer tegenkomt. Dat wij nu een team gaan zien dat boven zichzelf uitstijgt. Laten we de gedachte ‘het is niks en het wordt niks’ nou eens lekker de pestpleuris krijgen!
Met een vol stadion en met Midden Noord -wat het hele jaar de stembanden al aardig op temperatuur heeft gebracht- zal menig tegenstander weer met tegenzin het veld betreden, net zoals dat vroeger in het Zuiderpark het geval was. Met misschien een tip voor Midden Noord om de energie te richten op het steunen van het team en de spelers in plaats van de onnodige verbale aandacht voor het uitvak met supporters die uit Oldeholtepaden, Velserbroek of waar ze dan ook vandaan komen. Focus op het team, geef ze de energie die ze nodig hebben.
Kruip onder die Calimero-hoed vandaan en zeg gewoon een keer: We gaan erin geloven en dan gaan we het zien!
Drie maal is scheepsrecht!
Brother
Ik mis de column van Rene.