Brother’s Column: Van vreemdelingenlegioen naar….?

Op het veld gooien mag niet meer, maar op deze laatste dagen werp ik toch effe een blik op 2023. Een kalenderjaar met meerdere gezichten.

Na een belabberd einde van 2022 werd er langzaam weer omhoog geklauterd onder de leiding van onze Haagse Napoleon, Dick Advocaat. Ook hij heeft in zijn carrière meerdere veldslagen gewonnen, maar moest in de eerste helft van het jaar met zijn team meerdere malen helaas buigen voor matige tegenstanders en afdruipen van het front.

Hij had ook niet de juiste strijders in zijn team en de ongelukkig samengestelde selectie snakte naar het einde van het seizoen. De supporters dronken een biertje om te vieren dat om te vieren dat er eindelijk een streep kon worden gezet op dit roemloze seizoen. Het voelde als een zeurende pijn maar nog niets vergeleken met die gapende wond van mei 2022 (finale play-offs).

Dick Advocaat schudde de handen van de supporters en nam afscheid en de periode daarna speculeerde er men lustig op los wie de nieuwe trainer zou worden. Danny Buijs, Leeroy Echteld, Giovanni Franken en nog andere namen werden genoemd, maar niemand had de naam van Darije Kalezic uit de hoge hoed zien komen. De laatste jaren trainer in de anonimiteit van de Keuken Kampioen Divisie, maar toch al aardig wat jaren actief in het Nederlandse betaalde voetbal.

Bij de aanstelling van deze trainer fronste ik mijn wenkbrauwen en die frons werd nog iets groter bij de eerste oefenwedstrijd op het terrein van Laakkwartier. Ik zag alleen Sacha Komljenovic op het veld staan die ik herkende in een vreemdelingenploeg. Positief was de aanstelling van Joris Mathijsen in de rol van technisch directeur. Een man in de voetbalwereld van naam in een functie die het afgelopen seizoen ontbrak. Met waarschijnlijk genoeg voetbalwijsheid in zijn plunjezak.

Een deja-vu oftewel ongelukkige herinneringen kwamen weer naar boven toen er veel spelers vertrokken en onbekende namen -zoals Kursad Surmeli en Henri Koudossou- werden aangetrokken of gehuurd. Nou niet bepaald namen waar mijn Haagse hart sneller van ging kloppen.

De oefenwedstrijden konden mij ook geen inzicht geven hoe goed of hoe slecht deze selectie nou was en na de eerste thuiswedstrijd van het jaar liep men bij het verlaten van het stadion weer ouderwets te kankeren dat het niks was, is en het nooit wat zou worden bij Den Haag. Trouwens altijd gezegd door supporters die al veertig jaar komen en dat altijd zullen blijven doen….

Maar….
Henk Veerman had het team al versterkt en enkele weken later kwam zijn ex-ploegmaat Daryl van Mieghem hem vergezellen. Alsof dit nog niet genoeg was kwam er nóg een klinkende naam uit de KKDivisie en net als van Mieghem scoorde ook Jort van der Sande bij zijn debuut voor onze Haagse club. Ook in de verdediging werd het nodige metselwerk verricht en de Belg Matteo Waem en veteraan Bart van Hintum kwamen om de achterhoede te repareren. Met jonge verdedigers Justin Che en Koudossou op de flanken zagen we misschien af en toe een fout maar wel een tomeloze inzet en energie van deze opkomende backs.

Er werd weer eens gewonnen maar de overwinning op titelkandidaat FC Groningen gaf de supporters toch te denken dat het misschien toch niet zo’n slecht jaar zou worden als men aanvankelijk gedacht had. Er werd weer gelachen bij het verlaten van het stadion en deze keren niet cynisch. De ploeg raakte op dreef en waar men eerst vreesde voor een pak slaag, was het nu zonde dat er af en toe gelijk werd gespeeld en het team zichzelf eigenlijk te kort deed.

Het ging weer over voetbal en weinig meer over randzaken en het bleef gelukkig ook bij een storm in een glas water toen clubicoon Lex Schoenmaker zijn status dreigde te verliezen maar gelukkig is dat weer gladgestreken. Den Haag leverde zowaar weer een paar internationals. Weliswaar in tropische oorden, maar toch…. Zelfs de meest aanbeden voetballer van het Westelijk halfrond zit bij ons op de bank, en niemand weet eigenlijk hoe goed Rafael Struick écht is.

Voorlopig nog uit het team gehouden door de eerdergenoemde nieuwelingen die regelmatig scoren en ook Joel Ideho komt ook hard op de deur kloppen! Speelt onbevangen, met lef en als hij geen balverlies meer lijdt op dertig meter van zijn eigen goal, dan wordt hij helemaal in ons hart gesloten. Ik zie het team groeien en ik denk dat ook de niet genoemde spelers allen hun bijdrage hebben.

Waren we vorig seizoen nog te veel afhankelijk van één spits, die vaak eenzaam in de voorhoede vertoefde, zijn er nu meerdere spelers die het team over een lastig punt kunnen trekken. Ik hoop dat ze zelf ook beseffen dat er meer inzit dan de huidige derde plek. Want we hadden zomaar zes á zeven punten meer kunnen hebben. En met de terugkeer van enkele geblesseerde spelers, spelers die nog fitter worden en één of twee gerichte aankopen die het team kunnen versterken kijk ik uit naar het vervolg van de competitie.

Ik wens hetzelfde als vele supporters, een gezond en een sportief heel mooi jaar voor iedereen maar speciaal voor iedereen met een Haags hart. Geef dit team vertrouwen en wij van Groen Geel Hart gaan ons best doen om de stad en de club weer zoveel mogelijk op een positieve manier uit te dragen met nieuwtjes, columns en merchandise.

Ik hoop dat jij je ploeg en club ook steunt, ook als het even niet zo goed gaat. Na mindere tijden keken we altijd de kat uit de boom, eerst zien dan geloven of zullen we er gewoon in gaan geloven en het dan zien?

Een prachtig 2024,

BROTHER