Brother’s Column: Alsnog een ovatie van een supporter!

Nu de gifbeker tot de laatste druppel leeggedronken is en er vanmiddag warempel weer een zonnestraaltje door kwam, vond ik dit een mooi momentje om iets te schrijven. Niet over wat er allemaal mis ging en hoe het mis kon gaan, want dan komt die dubbele kater weer terug en we kunnen er toch niets meer aan veranderen.

Een jaar geleden leken we in vele opzichten al dood en begraven en had niemand durven dromen dat binnen een jaar mensen een fortuin zouden bieden voor een toegangskaartje. En toch is dat gebeurd!

Toch heeft een jonge spelersgroep met enkele ervaren krachten het voor elkaar gekregen om tot de allerlaatste seconden van de competitie heel Den Haag en misschien wel half Nederland op het puntje van hun stoel te laten zitten.

Wie had er ooit van Dhoraso Moreo Klas, Tyrese Asante of Hugo Wentges gehoord? Wie had ooit gedacht dat Thomas Verheydt zóveel zou betekenen voor onze club en de meeste goals in de Nederlandse divisies zou maken? Wie had ooit gedacht dat Sem Steijn de nieuwe Jens Toornstra zou worden? Wie had er ooit gedacht dat anderhalf uur voor de wedstrijd rijen van tientallen meters voor de ingangen zouden staan?

Natuurlijk overheerste er zondagavond ook bij mij grote teleurstelling en groot voetbalverdriet. Een wedstrijd kan je winnen of verliezen en na de rollercoaster van 11 jaar geleden in Groningen ben je met Den Haag op voorhand nergens meer zeker van.

Maar wat had ik ondanks de nederlaag deze ploeg zó graag een ovatie gegund! Wat had ik graag gezien dat de jongens -waarschijnlijk huilend- op de schouders waren genomen en een klaterend applaus van de overvolle tribunes hadden gekregen.

In een seizoen waar zij -en de supporters- de gekste dingen hebben meegemaakt. Elk jaar denk je; gekker dan dit kan het niet meer worden… Maar Den Haag weet zichzelf altijd weer te overtreffen.

Van puntenaftrek, schimmige vermeende club-overnames, supporters die met de pet rond moesten om het premiegeld van de spelers te betalen, een clubeigenaar die niet aan een overname wilt meewerken, afwaaiende tribunedaken, een afwaaiende hoofdcoach en idem teammanager, uitvallende lichtmasten…

Maar natuurlijk ook het ontroerende verhaal van supporter Dani Ebben, die een dag voor zijn overlijden nog een prachtig eerbetoon kreeg in de thuiswedstrijd tegen Roda.

Onder al deze omstandigheden hebben de spelers moeten voetballen en het voor elkaar gekregen dat het stadion op het laatst nokkie-vol zat.

Het seizoen mag niet verknald worden door het laatste uur van het seizoen. Dat gun ik diegene niet, die puur op ellende uit waren!

Daarvoor hebben de spelers, maar zeker ook -met name- de mensen van Fan Support en FCDH teveel hun best gedaan en met hun acties veel bereikt en voor elkaar gekregen dat het kippenvel weer de hoogte in schoot en supporters elkaar juichend in de armen vielen.

Onze club stond al eens (letterlijk) in de brand (1982) en heeft op randen van de afgrond gestaan, maar altijd weer omhoog geklauterd. Met als gevolg prachtige dagen oa in Volendam, Breda, Eindhoven en Rotterdam.

Even een paar weken rust en dan ben ik er weer bij en als jij in het bezit bent van een groengeel hart, dan hoop ik: jij ook!

Ps; Het zou fantastisch zijn als Thomas Verheydt het aankomende jaar alsnog met Den Haag de promotie wilt realiseren en de selectie nog op sterkte blijft. We gaan het zien!

BROTHER