Sinds enige tijd schrijft Brother namens Groen Geel Hart een column voor het Haagse magazine ADOratie. Onderstaande column is gepubliceerd in de laatste editie van ADOratie.
Vanaf mijn kleutertijd mocht ik met mijn opa mee naar F.C. Den Haag. Je zal dit waarschijnlijk al vaker van mij hebben gelezen. Toen kwamen de toeschouwers in gebreide geel groene sjaals om de nek onze club steunen. Voor het betreden van het stadion stonden daarbuiten mannen vanuit een kartonnen doos de Pro FC te verkopen. Den Haag was uit de subtop van de eredivisie gegleden, maar aan ons programmaboekje kon niemand tippen. Heden ten dage zou dit langwerpige informatie-blad nog steeds in de prijzen vallen, maar helaas zijn deze mini-meesterwerkjes onder de voetbalverzamelaars een stille dood gestorven. Gemaakt door en voor mensen met passie voor de club, met mooie zwart-wit foto’s erin, lokale adverteerders en ook de voorkant vond ik prachtig . Herkenbaar en ietwat kunstzinnig vormgegeven.
Een A-4 formaat die in tweeën gevouwen was en die je makkelijk als een flap in je achter- of binnenzak kon schuiven. Het wordt tijd om wat speurwerk te gaan doen om wat van deze papieren tijdsbeeldjes in huis te halen. Even flashbacken naar de eind jaren zeventig, begin jaren tachtig. Toen voetbal nog zo puur beleefd werd. Toen je ook nog voor het stadion vanuit de achterbak van een (Volvo?)stationwagen je sjaal of je petje kocht. Dat je in de rust even het stadion uitliep om het nieuwste attribuut te scoren met je zakken vol guldens en kwartjes.
Buiten de stationwagen waren er in Den Haag niet zo heel veel plekken waar ze -op dat moment- veel F.C. Den Haag-spullen verkochten. Bij de fopwinkel in de Passage hadden ze in de etalage wel wat sjaals, petten, zweetbandjes en dergelijke. Ik geloof dat mijn neusafdruk nog steeds in het raam gegraveerd staat.
In enkele sportzaken en bij een enkele souvenirzaak op Scheveningen hing een verdwaalde FC sjaal, maar het hield niet over. Ondernemende supporters, die af en toe naar Engeland gingen, namen vanaf het eiland geelgroene sjaals en petten mee, die hier op de stoep voor het stadion verkocht werden.
Andere Haagse vrije jongens prikten op weg naar het stadion ongevraagd een geel-groen speldje op je jas en gaven daarbij vriendelijk (doch dringend) aan dat je ervoor mocht geven wat je wilde. Zoveel ‘vriendelijkheid’ kon je eigenlijk niet weigeren dus gaven veel mensen een piekie of een knaak. Niemand die over een ventvergunning of een bonnetje liep te zeuren. Het kon beter in hun zakken terecht komen dan in die staatsruif.
Er was ook nog een tijd dat ik een mooie geelgroene sjaal in de Engelse stijl kocht bij een wedstrijd van Club Brugge, terwijl er in Den Haag op dat moment weinig nieuwe Haagse merchandise gemaakt werd. De club bungelde toen anoniem in het rechterrijtje van de Eerste Divisie. Een paar jaar later promoveerde de club en werd het assortiment in merchandise groter.
Toch kon ik mij in Engeland blijven verbazen in die enkele keren dat ik daar een wedstrijd bezocht. Sommige fanshops leken wel warenhuizen en voor een rechtgeaarde supporter was dit een natte droom en bijna onmogelijk om met lege handen naar buiten te komen. Voor de kleuter een pyjama, voor de tiener een wedstrijdshirt en voor moeders een leuk setje in clubkleuren.
Tegenwoordig is het assortiment bij onze club een stuk uitgebreider en ook de plekken waar onze club-artikelen gekocht kunnen worden. Je hoeft ook niet meer in de rust naar de stationwagen voor het stadion te rennen en bang te zijn dat je het begin van de tweede helft mist. Er kan ook gewoon de hele week door online geshopt worden en binnen enkele dagen wordt jouw supporters-item bij je thuis bezorgd.
Ook wij van GroenGeelHart hebben onze passie vertaald in Haagse artikelen die we met ons hart bedacht en gemaakt hebben. Sommige met nostalgie van het Zuiderpark-stadion, andere items waar ook de liefde van de stad in terug te vinden is. Natuurlijk hebben ook de club en andere platforms erg leuke spullen en hoef je gelukkig niet meer naar Brugge of Engeland te reizen om iets te kopen waar je groengele hart sneller van gaat kloppen!
Nu nog de pro-FC weer terug in oude vorm en nog een paar paradijsvogels die je een geelgroen speldje opprikken!
Brother
leuk stukje, erg herkenbaar, ik ga vanaf 1971 naar ADO en kocht altijd de PRO-FC, heb er hier nog een paar thuis liggen. Werd ook regelmatig uitgeroepen tot een van de betere programmabladen in NL, maar ja zoveel had je toen ook niet op dat gebied.
De station was in mijn beleving een FORD station
Ik ging met mijn vader en ooms mee in 1954 mn eerste wedstrijd. Op de nek van m’n pa of ooms . Het was de ene werk Ado en de andere week Hollandsport. Ben nu 72 en ga nog steeds naar de thuiswedstrijden . Blindentribune ” Aad Mansveld tribune . Heb groen geel bloed.
O jaa…. die pro-fc boekjes. Geweldige dingen en vooral, echt veel te lezen ook. Prima informatie over beide ploegen en dat formaat… die mis ik echt