Het voetbalverhaal van de 21-jarige Bobby Adekanye is het verhaal waar heel veel jonge voetballers van dromen. Bij een amateurclub gescout worden, de overstap maken naar een betaald voetbalclub en hopen op een topclub uit Europa. Adekanye maakte het allemaal mee, maar zijn echte doorbraak blijft nog uit. Als speler van Lazio Roma wordt hij de komende maanden verhuurd aan ADO Den Haag om zijn belofte in te gaan lossen.
Adekanye verhuist op vierjarige leeftijd met zijn moeder en broer van Nigeria naar Nederland. Het gezin strijkt neer in Alphen aan den Rijn. βMijn vader was al eerder naar Nederland gegaan om werk te zoeken om ons een beter leven te geven. Dat is hem uiteindelijk gelukt en zo zijn wij in Alphen terecht gekomen.β
De piepjonge Adekanye weet wanneer hij in Nederland aankomt direct wat hij wil: profvoetballer worden. Zijn vader, keeper van de plaatselijke club Alphia, maakt zijn zoon ook lid. βIk was heel rustig en beleefd. Dat krijg ik mee uit mijn opvoedingβ, vertelt Adekanye, die opviel vanwege zijn talent. βToen ik aansloot bij Alphia hadden we een meisje in het team. Zij was één van de beste uit ons teamβ, herinnert de aanvaller zich nog.
Het voetbalverhaal van de 21-jarige Bobby Adekanye is het verhaal waar heel veel jonge voetballers van dromen. Bij een amateurclub gescout worden, de overstap maken naar een betaald voetbalclub en hopen op een topclub uit Europa. Adekanye maakte het allemaal mee, maar zijn echte doorbraak blijft nog uit. Als speler van Lazio Roma wordt hij de komende maanden verhuurd aan ADO Den Haag om zijn belofte in te gaan lossen.
Adekanye verhuist op vierjarige leeftijd met zijn moeder en broer van Nigeria naar Nederland. Het gezin strijkt neer in Alphen aan den Rijn. βMijn vader was al eerder naar Nederland gegaan om werk te zoeken om ons een beter leven te geven. Dat is hem uiteindelijk gelukt en zo zijn wij in Alphen terecht gekomen.β
De piepjonge Adekanye weet wanneer hij in Nederland aankomt direct wat hij wil: profvoetballer worden. Zijn vader, keeper van de plaatselijke club Alphia, maakt zijn zoon ook lid. βIk was heel rustig en beleefd. Dat krijg ik mee uit mijn opvoedingβ, vertelt Adekanye, die opviel vanwege zijn talent. βToen ik aansloot bij Alphia hadden we een meisje in het team. Zij was één van de beste uit ons teamβ, herinnert de aanvaller zich nog.
Een echte gentleman
Adekanye liet in die tijd al zien niet zelfzuchtig te zijn en bracht het enige meisje uit zijn team geregeld in stelling om een doelpunt te maken. βDat zei mijn vader ook vaak voor de wedstrijd. Ik moest ook ballen afspelen aan haar. Een echte gentleman? Ja, en wanneer ik dat deed, scoorde ze ook vaak. Het was een goede tijdβ, vervolgt hij bescheiden.
Al snel weten ook de scouts Adekanye te vinden. Hij gaat op proef bij ADO Den Haag, Feyenoord en Ajax voetballen. Zijn keuze valt op de laatstgenoemde. Via de Amsterdamse club maakt hij op 12-jarige leeftijd een droomtransfer naar Barcelona. Als tiener vertrekt hij alleen naar Spanje. βWie wil er nou niet bij de club van Messi en Iniesta spelen? Veel mensen zeiden toen, doe het niet. Blijf nog hier. Maar alles gebeurt met een reden. Als ik die stap toen niet had gemaakt, had ik hier wellicht niet gestaan.β
FIFA-regels overtreden
Uiteindelijk mag Adekanye niet meer voor Barcelona spelen. De Spaanse club wordt bestraft omdat het bij de transfers van de aanvaller niet goed gehandeld heeft en regels van de FIFA heeft overtreden. Adekanye vertrekt op huurbasis naar PSV. Na Eindhoven vervolgt hij zijn carrière bij Liverpool om in de zomer van 2019 de stap naar Lazio Roma te maken. Daar debuteert hij in het eerste elftal en komt hij zelfs in Europa League-wedstrijden binnen de lijnen. Dit seizoen is er geen ruimte voor hem. Na een huurperiode bij Cadiz strijkt hij in januari bij ADO neer.
βOf ik echt zo goed ben? Haha, dat zeg je niet over jezelf, maar ik kan wel zeggen dat ik een lekker balletje kan trappen. In heb de lat vrij hoog gelegd voor mezelf. Ik vind het normaal dat mensen veel van mij verwachten. Als ik een slechte wedstrijd speel en er komt kritiek, dan moet ik dat accepteren. Het is mijn werk. Ik heb βhet latjeβ zelf hoog gelegd, en ik moet ‘het latje’ altijd raken. Ik ben hier gekomen om ADO te helpen, ze verdienen het niet om op deze plek te staan. ADO is een grote club.’