Brother’s Column: Knollen voor citroenen?

De aankondigingen waren mooi, enkele maanden geleden. Een oude Haagse strijder was weer teruggehaald bij onze club. Aleksandar Rankovic werd gepresenteerd als trainer en de mannen die in Den Haag de club leidden strooiden met mooie kreten en poseerden vol trots, maar met gepaste afstand (noodzakelijk of toen al symbolisch?) met de nieuwe hoofdtrainer.

Na slechts 8 competitiewedstrijden is het huwelijk al gestrand want vannacht kwam het bericht al naar buiten dat de Serviër was ontslagen. Nu is het zelden tot nooit rustig bij onze club en diegene die al een tijdje meelopen verbazen zich er amper meer over, maar toch wil ik mijn blik op deze ‘episoap’ weergeven. Lees het en neem het ter kennisgeving aan, want het komt uit mijn hoed en je hoeft het er natuurlijk niet mee eens te zijn. Maar ik vind dat ik na zo’n 45 jaar supporter in hart en nieren, hier wel míjn lampje er op mag laten schijnen…

Mijn hoogtepunt in mijn supportersleven was het memorabele jaar dat F.C. Den Haag ongeslagen kampioen werd in de Eerste Divisie. De geelgroene karavaan trok bij wedstrijden in grote getale het hele land door en iedereen was er trots op, om dit mee te maken. Dé Stoop, onze markante voorzitter, maakte het mogelijk dat de club vlak daarvoor een (financiële) reanimatie kreeg en de komst van onder andere Martin Jol als leider van het team was een feit. Met Martin Jol in het veld kón je niet verliezen, zo bleek dus ook dat seizoen 1985/1986. We promoveerden, haalden daarna de bekerfinale, gingen op Europese tour en menige keren per wedstrijd schreeuwde ik mijn keel schor bij het scanderen van zijn naam.

Zijn onverzettelijk- en hardheid, in combinatie met leiderschap achterin zorgde ervoor dat Martin Jol mijn idool was. In zijn carrière als betaald voetbaltrainer, kruiste zijn pad vele wegen, maar de afslag Den Haag werd jammer genoeg nooit genomen. Mocht dat wel gebeuren, dan had ik ook het gevoel dat het met de Scheveninger voor de groep niet mis zou kunnen gaan. Met zijn kennis, ervaring en netwerk zou hij onze club eindelijk kunnen helpen, waar andere oud-Hagenezen de vingers niet aan willen branden.

Blij was ik dus ook, toen hij zich wilde binden aan de club en samen met Mo Hamdi zouden (of zullen?) zij de club omhoog stuwen. De teksten waren ook goed, New Energy en Haagse passie en trots moe(s)ten de steekwoorden zijn. Ik weet niet zo goed of ik in tegenwoordige tijd moet schrijven, want dit proces loopt hopelijk nog. Alleen geef ik een tussenstand van wat ik dit prille seizoen heb mogen aanschouwen…

Ik was dan ook erg verbaasd, dat ze de club weer een Haagse smoel wilde geven en eigenlijk vlak daarna ging bijna alles eruit wat Haags was. Op het veld ( en buiten het veld nog enkelen) praat ik dan natuurlijk over Tommie Beugelsdijk, Lex Immers en in mindere mate Danny Bakker.

Het nieuws wat naar buiten werd gebracht, is dat Tommie en Lex zelf de club wilden verlaten. Is dit echt zo? Maar goed, ik wil niet gaan schermen met anonieme of betrouwbare bronnen, dus zal ik zo weinig mogelijk suggereren. Ook al hadden ze weg gemoeten, dan valt dat nog te billijken, als je er maar eerlijk over bent, vind ik. Tommie en Lex waren (voor Haagse begrippen zeker) geen goedkope krachten en er zat aan het einde van hun contract geen statiegeld meer op. Hoe jammer dan ook, duidelijk verhaal.

Tommie was helaas ook niet van het kaliber Jol of Joop (Lankhaar). Maar van mindere toppers houden we ook, want Michel Adam en Tommie Beugelsdijk vraten het gras op en Haagser dan hun ga je ze niet krijgen. Liever dat ik naar een Haagse cultheld kijk, dan naar een stoer uitziende Italiaanse verdediger, die continu achteruit loopt als een aanvaller op hem af dribbelt, in plaats van druk op de bal te zetten.

Begrijpelijkerwijze moest Den Haag winkelen met beperkte middelen. Spelers met krasjes halen. Ook allemaal logisch. Maar de visie wat er naar buiten wordt gebracht strookt niet wat mijn ogen zien. Nu we geen Haagse jongens meer hadden, zouden er spelers komen die goed in het Haagse zouden passen. Prima, mooie kreten, mooie teksten.. Cor Lems, ook een F.C. Den Haag-icoon, was een Rotterdammer maar zelfs zijn kapsel paste zich aan.

Maar daar wringt mijn schoen een beetje. Want als ik onze zelfbenoemde Twitter-perschef mag geloven, heeft Jol een netwerk waar ‘de paus vier keer de hik van krijgt’. Vervolgens noemt hij Bourard de verrassing van de eredivisie, maar laat hem maar eerst een basisplaats veroveren. Nog meer superlatieven over ‘Keessie’ de Boer (mag een paar tandjes hoger schakelen..) , Boy Kemper (die bij de Duitse grens nog steeds op zoek is naar Silvester van der Water) en dat we dankbaar mogen zijn met Peter Bijen (bij Twente missen ze ‘Petra’ Bijen wat minder dan wij zouden moeten geloven). Bij de club werden nog een paar spelers gepresenteerd die Den Haag verkozen vóór de Europese top en we hengelde de talentvolste buitenspeler van Werder Bremen binnen. Ik kijk dit aan en denk bij mezelf: proberen ze ons nou knollen voor citroenen te verkopen?

Achttien nieuwe spelers en vooralsnog matig materiaal zoals ook een Ratiu en een Rigo. Ook qua type speler allesbehalve Haags! Eigenlijk is degene die het vooralsnog het beste doet, Milan van Ewijk, maar die was al eigendom van de club en nota bene een half jaar geleden nog bankzitter bij Cambuur. Is dit nou het befaamde netwerk of moeten deze jonge gasten een beetje opgepoetst worden en de tijd en vertrouwen krijgen? En juist dát werd Rankovic helaas niet gegund. Een nieuwe, gemankeerde en onervaren selectie als beginnend hoofdtrainer. Dan kan er wel gezegd worden dat hij eigenwijs was en te weinig wilde luisteren. Maar ik neem aan dat er huiswerk was gedaan en wist wat voor karakter je binnen zou halen.

De geluiden sijpelden al een tijdje geleden door, wat dat betreft is Den Haag zéker een dorp, dat het niet boterde tussen Rankovic en Jol. En dat kwam vorige week naar buiten, voor de wedstrijd tegen P.S.V. Niet alleen door Hans Kraay jr, maar ook op Twitter zag ik vóór de wedstrijd een kritisch berichtje richting Ranko van onze behangvriend. Waar ik mijn vraagtekens bij zette. Onze Servische strijder, die 13 jaar geleden meteen na het overlijden van zijn vader in de Balkan zich naar Den Haag spoedde om onze club te helpen met de promotie, had blijkbaar nú al zijn krediet verspeeld. Misschien wilde deze trotse Serviër geen marionet zijn van Jol.

Ik zou willen vragen aan iedereen die aan de club verbonden is: speel het spelletje met passie en strijd, maar doe dat op het veld en niet daarbuiten. Wees transparant. Blaas niet meteen hoog van de toren als er een modale speler wordt aangetrokken, dit zorgt ook voor een niet-realistisch verwachtingspatroon.

Wat er nu jammer genoeg speelt, is bijna inherent aan de maatschappij, er ontstaat verdeeldheid. Laten we daar niet in mee gaan! Vroeger was het rond oud en nieuw oorlog in de Haagse volkswijken, maar in het nieuwe jaar hadden we allemaal dezelfde liefde: (toen F.C.) ADO Den Haag! En die liefde heb ik nog steeds.

Ook oude helden zijn niet groter dan de club.
Hamdi (en Jol?) was verantwoordelijk voor de aanstelling van Pardew. Hamdi en Jol voor Rankovic en het halen van de nieuwe spelers. Ook zij gaan bepalen wie de nieuwe trainer wordt. Ik hoop een zeer doordachte keuze. Dat deze nieuwe trainer wel het vertrouwen en de tijd krijgt om van deze groep iets moois te maken. En misschien moet Martin Jol zelf het kunstje laten zien wat hij goed beheerst. Hij heeft graag inspraak en heeft de trainers(managers-)kwaliteiten! Wat de selectie betreft; misschien heb ík het de afgelopen wedstrijden niet goed gezien en zitten er inderdaad wat ruwe diamanten tussen die wat geslepen moeten worden. In dat geval zal ik diegene ook de credits geven die hij verdient.

Op weg naar betere tijden, val een ander niet aan als diegene er anders over denkt, want bedenk: we hebben allemaal een Haags hart!

BROTHER

Ps. Misschien mist u de rol van de Chinezen in mijn verhaal, maar ik heb er geen zicht op in hoeverre zij een rol spelen in de gang van zaken..