Rene’s Column: De foto die alles zegt (kippenvel!)

Mijn eerste contact met Ebi Smolarek verliep nogal apart. Ebi kwam als aanwinst, na de winterstop, voor mij uit de lucht vallen. Tijdens het interview dat ik met hem had voor Groen Geel Hart TV stelde ik hem de vraag: ‘klopt het dat jij met wat Poolse makkers in de badkamer van Mark van der Kallen aan het klussen was en dat hij toen dacht: he, dat is die Smolarek die moet ik hebben?’ Ebi moest lachen maar voor mijn gevoel als een Poolse boer met kiespijn die voor het eerst, in zijn leven, met Haagse humor werd geconfronteerd.

Ebi Smolarek heeft natuurlijk een fantastische carrière. Hij is bezig met zijn 12de seizoen in het betaald voetbal en speelde, onder andere, bij grote clubs als Feyenoord en Borussia Dortmund. Bovendien speelde hij 47 interlands voor Polen waarin hij 20 keer scoorde. Een ervaren speler die  respect verdient! Misschien vond hij het respect in mijn openingsvraag ontbreken. Misschien kon hij wel echt om de vraag lachen maar schatte ik zijn reactie niet goed in. Het was in ieder geval niet mijn bedoeling om hem het gevoel te geven dat ik geen respect voor hem heb. Ebi kwam naar ADO Den Haag om te spelen, veel te spelen want hij wil niets liever dan geselecteerd worden voor het Pools elftal, zodat hij kan schitteren op het EK.

De meeste ADO supporters dachten dat Maurice Steijn, Smolarek direct een basisplaats zou geven. Niets is minder waar de Pool begon op de bank en moest, ondanks tegenvallende resultaten, genoegen nemen met wat invalbeurten. Bovendien raakte hij ook nog geblesseerd. Vlak nadat hij is hersteld, hij heeft op dat moment zijn eerste basisplaats gehad in de wedstrijd tegen Heerenveen, wordt hij  getroffen door een persoonlijk drama want zijn vader, Wlodi Smolarek, overlijdt op 54 jarige leeftijd. Wlodi Smolarek had als speler een mooie carrière. Hij was een voetbaldier pur sang, een echte liefhebber!

7 maart 2012 was de dag dat trainer Maurice Steijn, Ebi Smolarek  van het trainingsveld haalde en hem mee nam naar zijn kantoor om hem het vreselijke nieuws te vertellen. Maurice Steijn, die zelf ook weet wat het is om je vader vroeg te verliezen. Ebi ging naar Polen, voor de uitvaart van zijn vader, maar deed daarna het enige juiste. Hij deed wat zijn vader zou willen namelijk zo snel mogelijk die voetbalschoenen weer aan en voetballen. Mouwen op stropen en doorgaan want de show must go on, hoe moeilijk ook!

24-03-2012, ADO Den Haag speelt tegen titelkandidaat FC Twente. De klok slaat 20.51, er valt een bal uit de lucht. Ebi denkt niet na en haalt genadeloos uit, de bal vliegt in de bovenhoek om daarna, via de touwen, op het gras tot stilstand te komen. Ebi draait zich om en begint te rennen, 10 groen-gele broeders proberen hem te stoppen maar hij is niet te stoppen. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een voetballer zo hard heb zien rennen. Oh ja, NEC speler Danny Hoekman toen hij in het Zuiderparkstadion, na provocaties, achterna werd gezeten door FC Den Haag hooligans en moest rennen voor zijn leven. Danny was niet te stoppen maar ook Ebi was niet te stoppen.

Tijdens het rennen keek hij even naar de hemel en hij lachte. Hij keek alsof hij wilde zeggen: deze is voor jou pa! Hij bleef maar rennen, Ebi Smolarek, in volle sprint omdat hij niets liever wilde dan in de armen van Maurice Steijn belanden en er was niets of niemand die hem tegen kon houden. Eenmaal in zijn armen zei Maurice: ‘deze is voor je vader.’ Waarop Ebi antwoordde: ‘nee, trainer deze is voor jou!’ Het moment waarop Ebi Smolarek in de armen van Maurice Steijn sprong was voor mij niet alleen het hoogtepunt van de avond maar van het hele seizoen. Een van de meest emotionele momenten ooit in de geschiedenis van ADO Den Haag. Fotograaf Robert John Henderson maakte onderstaande foto. Adembenemend mooi, kippenvel!

Deze foto zegt alles. Voetbal is oorlog, voetbal is emotie maar voetbal is ook liefde. De liefde tussen een topvoetballer, die getroffen is door een grote persoonlijke tragedie, en een Haagse voetbaltrainer die dit seizoen door een deel van zijn eigen publiek met een strontkar is overreden. Een trainer voor  wie de spelers niet door het vuur zouden gaan. Een trainer die er niets van zou kunnen!

Humberto Tan vroeg na afloop aan Smolarek waarom hij naar Steijn rende. Smolarek gaf aan dat Maurice Steijn gewoon een goede trainer is, die hem geweldig heeft gesteund. Ebi Smolarek die in de Europese top heeft gespeeld, onder toptrainers heeft gewerkt, en die na het overlijden van zijn vader niet weet hoe snel hij bij Maurice Steijn in zijn armen moet springen om het doelpunt aan hem op te dragen in plaats van aan zijn overleden vader van wie hij zielsveel houdt. Een mooier compliment voor je kwaliteiten als trainer en als mens kan je niet krijgen!

Ebi vertelde in een interview dat zijn vader, Wlodi Smolarek, vanuit de hemel zou glimlachen na het zien van de goal.  Als er een hemel bestaat dan weet ik zeker dat Rinus Steijn met hem meelacht. Soms is voetbal onbeschrijfelijk mooi!