Rene’s Column: Johnny Be Good!

Het vliegtuig uit Turkije was amper een minuut  geland of mijn vriendin sprak de woorden: ‘wat is het toch lekker om weer thuis te komen.’ Ik dacht bij mezelf had je dat godverdomme niet eerder kunnen zeggen dan had ik wel alleen op vakantie gegaan. Als je het zo lekker vindt om weer thuis te komen,  ga dan niet met vakantie!  Het blijven toch aparte wezens die vrouwen.  Mijn eigen vriendin liep te klagen dat er teveel Turken op het strand zitten. Terwijl ze, al jaren, aan mijn kop loopt te zeiken dat ze graag naar Turkije op vakantie wil. Dan kan je weleens een paar van die ‘gasten’ tegenkomen.

Ze hebben ook andere humor, vrouwen. Voorbeeld. Mijn vriendin zag een mooie tas op de bazar in Fethiye. Ik was al een paar kramen verder toen ze me riep: �he, kom eens kijken wat een mooie tas.� Ik vroeg: �vind je hem echt mooi?’ ‘ja, echt supermooi.’  ‘oke, dan gaan we morgen weer kijken.’ Ze kon er niet om lachen, ik wel.

Er zijn ook vrouwen die speciaal voor de Turken naar Turkije gaan. Er zat er één  bij mij in het hotel.  Ze had er alles aan gedaan om in de smaak te vallen. Zo had ze,  onder andere, haar snor laten staan.  Ze deed me denken aan de vrouwelijke versie van Ted de Braak. Tijdens onze eerste ontmoeting, bij het koffiezetapparaat, vroeg ik: ‘vermaak je, je een beetje in Fethiye?’ ‘niks te doen, in deze geile kutstad’, was haar antwoord.  ‘In een geile kutstad is juist altijd wat te doen, je moet er alleen voor ‘openstaan’  Mijn opmerking was niet tegen dovemansoren. Vanaf dat moment was het all-in in het kwadraat. Voor haar qua eten en drinken. Maar ook de Turken, waar ze 24 uur per dag voor ‘openstond’,  mochten ‘all- in’. Je laten uitwonen door, zoveel mogelijk, Turken. Het liefst iedere dag op een andere berg, zodat je ook wat van de omgeving ziet. Voor sommige het ultieme vakantiegevoel.

Als twitterfiel , en Den Haag supporter, kon ik het natuurlijk niet laten om, af en toe, een internetcafé op te zoeken. Vooral omdat ik nieuwsgierig was naar de slagvaardigheid van onze FC tijdens de transferperiode.  Zittend achter de traagste pc van Turkije, hij deed me denken aan Bogdan Milic in volle sprint, worstelde ik me door het nieuws.  Den Haag is in rep en roer want Bulykin had gekozen voor Ajax. Hij was transfervrij notabene.  Wat een kutvent!  Bulykin: van Haagse held tot clitoRus in sneltreinvaart.

.
Ik begrijp de woede van de Den Haag supporters.  Woede, teleurstelling, die ik zelf ook voel. We kennen zijn motief niet  om voor Ajax te kiezen maar waarschijnlijk gaat het om de knaken.  Ik kan geen andere reden bedenken waarom iemand een plek op de lelijkste bank van Nederland, naast de lelijkste trainer van Nederland, prefereert boven een basisplaats, en een heldenstatus, bij de mooiste club van deze planeet.

Zolang spelers geen ooievaar op hun rug hebben getatoeëerd, weet je dat ze openstaan voor een binnenlandse transfer.  Een clubtattoo dat is de graadmeter! Oh nee, dat dachten we. Vd Brom, Bulykin ze zijn net zo geloofwaardig als Bill, I did not have sexual relations with that woman, Clinton . Hun woord is niks waard en helaas kunnen we vaststellen dat, dat waarschijnlijk voor de meeste ‘broodvoetballers’ zo is.  Laten we dat beseffen, dan raken we ook niet  teleurgesteld als we weer worden ‘bedrogen’ door een of andere paardenlul. Toch heb ik ook medelijden met Bulykin. Je zal maar iedere dag tegen die harses van Frank de Boer aan moeten kijken en naar dat slappe, slaapverwekkende, gelul , geproduceerd door die vreselijke zeikstem, moeten luisteren. Ik geef het je te doen. Die Bulykin moet wel een enorme masochist zijn om daar op de bank te gaan zitten.

Mijn woede  sloeg direct  om in diepe ontroering bij het aanschouwen van onderstaande foto. Vader Verhoek tussen John en Wesley in. John wordt de nieuwe spits van ADO Den Haag. Die blik van vader Verhoek. Deze man is trots!  Zelden heb ik iemand zo, trots en blij, op een foto gezien. Hier staat een man die zo trots is als een aap met zeven lullen. Alle zeven stijf!

Heel Den Haag, op de familie Verhoek na, had gerekend/gehoopt op Bulykin maar het wordt John Verhoek.  Je koopt een kaartje voor een concert van U2 maar BZN verschijnt op het podium.  Dat gevoel.  Ik heb me vraagtekens. Is het aantrekken van John Verhoek paniekvoetbal? Is John Verhoek nou echt zoveel beter dan Jordy Brouwer?
John Verhoek is in ieder geval een van de grootste talenten die de jeugdopleiding van ADO Den Haag heeft voortgebracht. Volgens sommige ‘kenners’ zelfs veel talentvoller dan broer Wesley. Het is niet eerlijk om John te vergelijken met een Russische ex-international  die het beste seizoen, uit zijn carriere, bij Den Haag heeft gespeeld.
Toch heb ik nu al een zwak voor John Verhoek. Er zit een ‘goede kop’ op zeggen ze dan. Uit alles wat John tot nu toe, in de media, roept blijkt dat hij bijzonder graag bij Den Haag wil spelen.  En hij roept het niet alleen. Hij straalt het ook uit. Met zijn prachtige, hondstrouwe,  pretogen. Die laatste opmerking is voor rekening van mijn  vriendin. Deze man is het toonbeeld van gretigheid!  Hij oogt als een piranha die bloed ruikt. John is erop gebrand om het ongelijk van, de afgekeurde spekkoekebakker,  Andre Wetzel, die hem niet goed genoeg vond, te bewijzen. Hoe het avontuur met John Verhoek gaat aflopen weet niemand. Ik ben er van overtuigd dat hij alles zal geven om te slagen bij, zijn grote liefde, onze FC.  Hij verdient dan ook alle steun van het Haagse publiek!

ADO Den Haag-RKC.  John Verhoek kiest, als een echte spits betaamt, de eerste paal. De bal, die zojuist de pantoffel van broer Wesley heeft verlaten, belandt boven op zijn gemillimeterde knikker. RKC keeper Jeroen Zoet staat erbij als iemand die zojuist, Geert Wilders, heeft proberen te overtuigen dat  de Koran best ok’ is. Kansloos dus. Hij pakt de bal uit het net en ziet hoe Wesley Verhoek zijn schoen uittrekt. Broer John kust de voet van Wesley. De voet die verantwoordelijk was voor de prachtige assist. Hij stopt de tenen in zijn mond. De camera’s, van eredivisielive, registreren feilloos hoe John een Toots Tielemans imitatie geeft met de tenen van broer Wesley als mondharmonica.

Wes trekt John omhoog, kust hem op zijn hoofd, en aait hem hard over zijn bol. Het hoofd, dat zojuist verantwoordelijk was voor de winnende treffer tegen RKC. Tijdens dit, broederlijke, ritueel hebben vader en moeder Verhoek de wave ingezet.  Heel het stadion zingt: ‘toet, toet, boing, boing  Wesley en Johnny, voorzet en koppie, hopla erin’ (op de wijs van Peppi en Kokki). Wat kan voetbal toch mooi zijn!