Rene’s Column: oa over geslachtsziekte, de Balkanreus, RKC en RA

We schrijven de 54ste minuut. Wesley Verhoek heeft net de 2-0 op het scorebord gezet. Jingle bells, jingle bells, jingle all the way, iedereen kan voetballen behalve NEC, daalt vanaf de tribunes op de haagse grasmat neer. Misschien wat voorbarig? Welnee want met een 2-0 voorsprong in een thuiswedstrijd tegen NEC is er toch geen vuiltje aan de lucht? Het publiek ging er nog eens lekker voor zitten om te kijken hoe de ploeg zich veilig speelt.

Maar gaandeweg zag je steeds meer mis gaan. De spelers dachten dat ze er al waren en gingen hier ook naar voetballen. Men werd nonchalant en minder fel waardoor NEC weer terug in de wedstrijd kon komen. Bij de eerste tegengoal liet Ammi zich veel te makkelijk uitspelen door Ntibazonkiza . Deze speler met een naam,  die amper is uit te spreken en, die klinkt als een tropische geslachtsziekte gaf vervolgens de voorzet  waaruit de 2-1 werd gemaakt.

De tweede tegengoal is echt een cadeautje, van de KNVB, aan Nijmegen. Na een opzichtige schwalbe  krijgt NEC een vrijetrap. Iedereen zag dat de betreffende NEC speler getroffen werd door een acute aanval van de vallende ziekte. Behalve scheidsrechter Kevin B.  John Goossens  koos voor de flipperkastvariant  waarbij de bal, door verschillende  spelers van richting werd veranderd voordat hij, in het net belandde.  De derde goal maak ik me het meest kwaad over. Bij een vrijetrap duiken maar liefst drie spelers helemaal vrij voor Coutinho op. Waarbij ‘opa’ Pothuizen uiteindelijk de winnende maakt. Heel Den Haag stond te slapen. Echt schandalig dat men, op dit niveau, niet meeloopt met de tegenstanders. Deze beginnersfout mag natuurlijk nooit gemaakt worden op een professioneel podium.

Ik wijt deze nederlaag, onder andere, aan gemakzucht, onderschatting en een gebrek aan conditie. Hierdoor ontstond een gebrek aan concentratie en felheid  dat ons uiteindelijk fataal is geworden. Daarnaast waren natuurlijk ook de rare wissels van Maurice Steijn van invloed. Tot het moment van wisselen ging het toch goed, waarom dan toch wisselen?

De verklaring, van Maurice, was dat Luijckx geblesseerd was. Opmerkelijk want toen het bord met zijn rugnummer omhoog werd gehouden, sprintte hij van het veld af alsof hij, door een ME-peloton van de politie Haaglanden, achterna werd gezeten. Later hoorde ik ook dat Luijckx, tegen een supporter, gezegd zou hebben dat hij helemaal niet geblesseerd was.

Milic werd voor hem in de ploeg gebracht. De spits uit de Balkan die helemaal niets met een bal kan! In het begin van het seizoen nog bejubeld omdat hij, altijd en overal, voor gevaar zorgde en regelmatig een doelpuntje meepikte. Nu loopt hij alleen nog maar zijn medespelers in de weg, raakt hij geen pepernoot en scoort hij niet meer. Daardoor is hij  binnen een seizoen uitgegroeid van  Balkanreus  tot  Balkankneus.  Als je toch noodgedwongen moet wisselen breng dan Knopper in de ploeg.

Vervolgens werd Verhoek gewisseld voor Ricky. Verhoek had aangegeven dat hij er doorheen zat. Wesley maakte de laatste drie wedstrijden een goede indruk. Zowel tegen Ajax, Utrecht en NEC had hij regelmatig goede voorzetten en goede loopacties. Bovendien scoorde hij tegen Utrecht en tegen NEC. Maar zodra de  70ste minuut is gepasseerd zie je de tong van Wesley op zijn schoenen hangen en loopt hij erbij alsof hij zojuist de marathon van New York heeft gelopen, alleen dan drie keer achter elkaar. Dit is de reden waarom hij vaak voortijdig wordt gewisseld. Dat is jammer want Verhoek is, in zijn huidige vorm, onze gevaarlijkste aanvaller. Wesley is pas 23 en kan nu al geen hele wedstrijd meer spelen terwijl Pothuizen,  met zijn 38 jaar een voetbalopa, met twee vingers in zijn neus de wedstrijd uitspeelt. Een  kwestie van wel of geen winnaarsmentaliteit hebben, of hebben ze bij NEC een betere conditietrainer?

Maurice Steijn gaf in de persconferentie aan dat Den Haag, de vorige twee wedstrijden, veel heeft gegeven en dat hij NEC een frissere en fellere indruk vond maken. Een terechte conclusie. Maar ook treurig en schandalig dat we dit moeten constateren. In het topvoetbal moet iedere speler toch in staat zijn om, iedere wedstrijd, 90 minuten gas te geven?  De conditionele staat van een elftal kan immers bepalend zijn voor winst of verlies.

De ploeg was, in de laatste 20 minuten, geen schim meer van de ploeg die we tijdens de eerste helft  en in de twee voorgaande wedstrijden hebben gezien. Het was weer, dramatisch voetbal, als vanouds en zelfs zo erg dat ik even naar de dugout ben gelopen om te zien of RA niet stiekem zijn tribuneplek voor een plaats in de dugout had ingeruild.

Zondag tegen RKC. Een ploeg die vrijuit kan voetballen en waarvan de spelers zich  in de kijker willen spelen bij Eredivisieploegen. Deze wedstrijd moet gewonnen worden want de kans dat wij bij Heracles winnen is minimaal. Wat gaat het worden zondag? Ik vrees met grote vrezen. Tenzij de ploeg weer in dezelfde vorm weet te raken als in de wedstrijden tegen Ajax en Utrecht en, 90 minuten lang, met dezelfde passie speelt als we in die wedstrijden hebben gezien. Spelen we net zoals in de laatste 20 minuten tegen NEC dan is de nacompetitie een feit.

PS: RA jouw aanwezigheid zorgt iedere keer voor veel onrust en irritatie onder de supporters. Doe jezelf, en ons, een plezier en blijf lekker thuis. Misschien kan Mark nog een tientje per maand extra overmaken zodat je thuis, naast je eigen vrouw, op de bank Eredivisie Live kan kijken. Of vind Mark het stiekem heel erg gezellig om samen met jou op de tribune te zitten?